Toplum Lideri ve Federal Çözüm! (2)
Federal çözüm yanlısı geçinenler, toplum içinde "sol" veya "sosyal demokrat" olarak bilinen kesimlerdir. Daha aydın, daha ilerici kişilikler olarak öne çıkmalarına rağmen, bu adayların Kıbrıs sorununun çözümü konusunda statik, ve bu haliyle de metafizik bir yaklaşım içinde olduklarını söyleyebiliriz... Bu kesimler, dünyamızın, ve onunla beraber insan toplumlarının, insanlar, toplumlar ve devletler arasındaki ilişkilerin zaman ve mekan içinde değişken olduğunu hesaba katmamaktadır. Üstelik bir de "Bu tez zaten Türk tezidir" diye savunmazlar mı federasyonu!? Bu yaklaşımla topluma verdikleri mesaj, özünde şöven milliyetçi bir mesajdır. Bu kesim zaman, mekan ve değişim kavramlarını tamamen çöpe atmış bir sabit fikirlilikle federasyonda takılıp kalmıştır!
Özünde federal devlet bölgelerin birliği demektir. Böyle bir birlikte dış politika, yargı, para birimi ve ordu birdir. Merkezi olarak yönetilir. Ama her bölge kendi yaşamını özgürce, istediği gibi örgütleyebilir.
Örneğin ABD bunu 1776’da başardı. Hatta 1776’da ABD’de oluşturulan birliğin federasyon değil konfederasyon olduğu bile söylenebilir. Birbirinden kopuk, sömürge konumundaki bölgeler ortak düşmana karşı, ortak çıkarlarını korumak için (ki bunlar genelde dışişleri ile ilgili çıkarlardı), bir ittifak, güç birliği içine girdiler. Bunu yaparken de tamamıyla bağımsız devlet olma konumlarını yitirmediler. 1800 yılındaki iç savaştan sonra, bu devletler merkezi federal hükümetle iktidarı paylaşan, egemen devletlere dönüştü. Fakat bu durum uzun sürmedi. ABD süreç içinde konfederal yapıdan federale ve ondan de üniter bir yapıya dönüştü.
Aynı süreci Kanada ve İsviçre'de de görmekteyiz.
Federal devlet, ortak bir anayasa ve yasalarla yönetilen ve bölgelere sadece yerel yönetimler olarak sınırlı özerklik tanıyan, özünde bir üniter devlete dönüşür.
Yukarıda verdiğim örneklerde federalizm artık içi boş bir terimden başka birşey değildir.
Federasyon geçici bir aşamadır. Yönelimi üniter devlete doğrudur.
Lenin federalizmi proletaryanın uluslararası birliğinin sağlanması yolunda geçici bir örgütlenme olarak algılamıştır. Federasyonu değil, demokratik merkeziyetçilik temelinde örgütlenmiş üniter devleti savunmuştur. Federalizmin ülkenin ekonomik çıkarlarına hizmet etmediğini vurgulamıştır. Federalizm yerine, ayrılmak isteyenin, eğer bunu yapacak siyasi ve ekonomik gücü varsa, “Canı cehenneme, nereye isterse gitsin!” diyerek, ulusların kendi kaderini tayin hakkı çerçevesinde ayrılabileceğini ifade etmiştir (Lenin Toplu eserler, cilt 17, sayfa 90).
Lenin sadece “Devlet ve Devrim” adlı kitabında ve yalnızca bir geçiş aşaması olarak federalizmden bahseder. Lenin’e göre ekonomik gelişmeyi engelleyici bir unsur olan federal yapı sadece bir geçiş aşaması olarak düşünülebilir.
Türk tezi olarak ortaya atılan federasyon düşüncesi ise hiçbir zaman üniter bir Kıbrıs'ı elde etmek için bir geçiş aşaması olarak düşünülmemiştir. Tam tersine iki devletliliğe ve oradan da Türklerin kontrolündeki federal bölgenin Türkiye'ye ilhakı için bir sıçrama tahtası olarak düşünülmüştür. Yani Türk tezi olarak federasyon hiçbir zaman samimi ve iyi niyetli bir öneri olmamıştır. Fakat sol ve sosyal demokrat geçinen sözde Kıbrıs Türk "sol"u için iyi bir sığınak olmuştur. Anavatanı sığınılacak tek liman olarak ve ikinci vatan olarak gören sözde federalistlerin, iki devletliligi savunanlardan özde hiçbir farkı yoktur.
Özünde federal devlet bölgelerin birliği demektir. Böyle bir birlikte dış politika, yargı, para birimi ve ordu birdir. Merkezi olarak yönetilir. Ama her bölge kendi yaşamını özgürce, istediği gibi örgütleyebilir.
Örneğin ABD bunu 1776’da başardı. Hatta 1776’da ABD’de oluşturulan birliğin federasyon değil konfederasyon olduğu bile söylenebilir. Birbirinden kopuk, sömürge konumundaki bölgeler ortak düşmana karşı, ortak çıkarlarını korumak için (ki bunlar genelde dışişleri ile ilgili çıkarlardı), bir ittifak, güç birliği içine girdiler. Bunu yaparken de tamamıyla bağımsız devlet olma konumlarını yitirmediler. 1800 yılındaki iç savaştan sonra, bu devletler merkezi federal hükümetle iktidarı paylaşan, egemen devletlere dönüştü. Fakat bu durum uzun sürmedi. ABD süreç içinde konfederal yapıdan federale ve ondan de üniter bir yapıya dönüştü.
Aynı süreci Kanada ve İsviçre'de de görmekteyiz.
Federal devlet, ortak bir anayasa ve yasalarla yönetilen ve bölgelere sadece yerel yönetimler olarak sınırlı özerklik tanıyan, özünde bir üniter devlete dönüşür.
Yukarıda verdiğim örneklerde federalizm artık içi boş bir terimden başka birşey değildir.
Federasyon geçici bir aşamadır. Yönelimi üniter devlete doğrudur.
Lenin federalizmi proletaryanın uluslararası birliğinin sağlanması yolunda geçici bir örgütlenme olarak algılamıştır. Federasyonu değil, demokratik merkeziyetçilik temelinde örgütlenmiş üniter devleti savunmuştur. Federalizmin ülkenin ekonomik çıkarlarına hizmet etmediğini vurgulamıştır. Federalizm yerine, ayrılmak isteyenin, eğer bunu yapacak siyasi ve ekonomik gücü varsa, “Canı cehenneme, nereye isterse gitsin!” diyerek, ulusların kendi kaderini tayin hakkı çerçevesinde ayrılabileceğini ifade etmiştir (Lenin Toplu eserler, cilt 17, sayfa 90).
Lenin sadece “Devlet ve Devrim” adlı kitabında ve yalnızca bir geçiş aşaması olarak federalizmden bahseder. Lenin’e göre ekonomik gelişmeyi engelleyici bir unsur olan federal yapı sadece bir geçiş aşaması olarak düşünülebilir.
Türk tezi olarak ortaya atılan federasyon düşüncesi ise hiçbir zaman üniter bir Kıbrıs'ı elde etmek için bir geçiş aşaması olarak düşünülmemiştir. Tam tersine iki devletliliğe ve oradan da Türklerin kontrolündeki federal bölgenin Türkiye'ye ilhakı için bir sıçrama tahtası olarak düşünülmüştür. Yani Türk tezi olarak federasyon hiçbir zaman samimi ve iyi niyetli bir öneri olmamıştır. Fakat sol ve sosyal demokrat geçinen sözde Kıbrıs Türk "sol"u için iyi bir sığınak olmuştur. Anavatanı sığınılacak tek liman olarak ve ikinci vatan olarak gören sözde federalistlerin, iki devletliligi savunanlardan özde hiçbir farkı yoktur.
11 Eylül 2020, Avrupa gazetesi
Yorumlar
Yorum Gönder